Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Η Κατάκτηση της Δύσης 3


Επεισόδιο 3Α: ΑΛΑΜΟ (D’Antonio, Calegari)
Το κόμικς:

Η περιπέτεια «Άλαμο» εξελίσσεται στις σελίδες 11-89 του 3ου τεύχους της «Κατάκτησης», καθώς στις 10 πρώτες δημοσιεύεται η συνέχεια της ιστορίας «Οι Πειρατές Του Ποταμού».


Αρκετά χρόνια έχουν περάσει από την εγκατάσταση των MacDonald στο Texas και το κτήμα τους έχει μεγαλώσει. Όπως και οι ανάγκες του βέβαια, που απαιτούν από το νεαρό Pat καθημερινή εργασία με τα ζώα. Το μυαλό του Pat όμως είναι στις περιπέτειες και στις εξερευνήσεις κι έτσι κάποια στιγμή (γύρω στο 1834-35) το σκάει από το σπίτι. Δε θα περάσει πολύς χρόνος για να βρεθεί και δαρμένος και κλεμμένος, αλλά για καλή του τύχη θα πέσει πάνω στον νεαρό Kit Carson. Ο Carson όχι μόνο περιμαζεύει τον Pat αλλά καταδιώκει και τον υπεύθυνο για την κακοδαιμονία του. Την καταδίωξη όμως θα διακόψει μια ξαφνική επίθεση Crow που αφήνει τον Carson σε μαύρο χάλι. Ο Pat θα αναλάβει δράση και η έμπνευση του να πυροδοτήσει μια σύγκρουση ανάμεσα σε Crow και Pawnee σώζει την κατάσταση. Η συνέχεια δίνεται στο σημείο της ετήσιας εμποροπανήγυρης γούνας κοντά στον ποταμό Yellowstone, όπου ο Carson θα μονομαχήσει με τον κατεργάρη της ιστορίας μας, τον Duggan. Ο Carson και ο Pat θα αρνηθούν την πρόταση του Ashley να δουλέψουν για την εταιρεία του και θα μείνουν ανεξάρτητοι. Την επόμενη χρονιά, στο νέο ραντεβού των γουναράδων, ο Pat λαμβάνει, μέσω του Jim Bridger, ένα γράμμα από τους γονείς του που του εξηγούν πως η κατάσταση στο Texas έχει αλλάξει δραματικά. O Pat αρχίζει ένα ξέφρενο καλπασμό αλλά φθάνει στο San Antonio De Bexar (όπως λεγόταν τότε το San Antonio) λίγες μέρες μετά τη μάχη του Άλαμο. Στο μικρό φρούριο είχαν κλειστεί οι γονείς του μαζί με άλλους Τεξανούς και τις οικογένειες τους και η κατάληξή τους ήταν προγεγραμμένη. Ο Pat ενημερώνεται από τον Manuel για τη μοίρα των δικών του.


Γυρίζει στο καμένο τώρα σπίτι του, προσκυνά στους τάφους των γονιών του, ξαναβρίσκει το πιστό του σκυλί, τον Ranger και αποφασίζει να βρει το στρατό του Sam Houston και να πολεμήσει μαζί του, ζητώντας εκδίκηση. Καθώς αναζητά το στρατό των Τεξανών (που κρύβεται και αποφεύγει να πολεμήσει), συναντά τον φυγάδα χαρτοπαίκτη Auguste Belmondo. Αφού γλιτώνουν από μια ορδή Comanche, οι δυο σύντροφοι πέφτουν πάνω σε ένα μέθυσο μεξικανό λοχία (ολόιδιος ο γνωστός λοχίας Garcia από τη τηλεοπτική σειρά Ζορρό της Disney!), ο οποίος τους ενημερώνει για τις κινήσεις του Santa Anna. Ο MacDonald ενώνεται με το στρατό του Sam Houston, τον ενημερώνει για τη ραστώνη που έχει καταλάβει τους Μεξικανούς και προκαλεί τη μάχη του San Jacinto. Και άμα λάχει, μαζί με το σκύλο του, συλλαμβάνει και τον ίδιο τον Santa Anna!


Παρατηρήσεις: Οι ετήσιες συναντήσεις (ραντεβού) των κυνηγών (λευκών και Ινδιάνων) και των εμπόρων γούνας ήταν ένα σύστημα που επινόησε ο William Henry Ashley, την εποχή που ασχολήθηκε συστηματικά με το εμπόριο γούνας, μέσω της εταιρείας του, Rocky Mountains Fur Company. Όμως το 1826 ο Ashley πούλησε την εταιρεία του στον Jedediah Smith και αποχώρησε από το εμπόριο γούνας για να στραφεί στην πολιτική. Οπότε τη χρονική στιγμή που εξελίσσεται η ιστορία μας δεν μπορεί να βρισκόταν στο Yellowstone.
Βέβαια, το βασικό ερώτημα που προκύπτει από την απόπειρα χρονολόγησης των γεγονότων του τεύχους είναι πόσα χρόνια κυνηγούσαν κάστορες μαζί ο Pat MacDonald με τον Kit Carson. Για τον Carson ξέρουμε ότι ξεκίνησε στο επάγγελμα το 1829 αλλά πότε ακριβώς τον θέλει ο D’Antonio να συναντάει τον Pat; O D’ Antonio το αφήνει φλου. Αν κρίνουμε από το γεγονός ότι παρίστανται σε δυο ετήσιες συναντήσεις και ότι η δεύτερη δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή του 1835, αφού το Μάρτιο του 1836 ο Pat είναι στο Texas, τότε τοποθετούμε τη συνάντησή τους το 1834. Ούτως ή άλλως όμως η παρουσία του Ashley στο τεύχος χρεώνεται ως ανορθογραφία.

Το άγαλμα του Κιτ Κάρσον, στο Kit Carson Park, στο Κολοράντο

Κατά τ’ άλλα:
Το 1835, σε μια ετήσια συνάντηση των εμπόρων και των κυνηγών της γούνας, ο Carson πράγματι μονομάχησε με έναν άλλο κυνηγό, η μονομαχία ωστόσο έγινε στο Green River και όχι στο Yellowstone και ο λόγος ήταν μια μικρούλα Arapaho, η Χορτάρι που Τραγουδάει, η οποία θα γίνει η πρώτη γυναίκα του Carson και θα του χαρίσει 2 παιδιά. Πρόκειται για τη μονομαχία η οποία έκανε διάσημο τον Carson μέσω της αναφοράς της στα pulp έντυπα της εποχής.
Τη δεκαετία του 1830 υπολογίζεται πως ζούσαν ακόμα γύρω στους 12.000 Pawnee, οι οποίοι κάποτε ήταν από τις πολυπληθέστερες φυλές των Μεγάλων Πεδιάδων. Οι Crow ζούσαν πράγματι πέριξ του ποταμού Yellowstone και οι Pawnee ήταν παραδοσιακοί εχθροί τους.

Γκραβούρα με Ινδιάνους Pawnee

Δεκατρείς μέρες κράτησε η πολιορκία του Άλαμο! Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Texas έγινε την ένατη μέρα της πολιορκίας. Περίπου 200 με 250 Τεξανοί έπεσαν στο Alamo, έναντι διπλάσιων περίπου Μεξικανών στρατιωτών. Λίγοι υπερασπιστές που παραδόθηκαν εκτελέστηκαν αμέσως. Ορισμένοι ιστορικοί θεωρούν ότι ανάμεσα σε αυτούς που παραδόθηκαν ήταν και o Davy Crockett. Αντίθετα με ότι αφήνεται να εννοηθεί στο τεύχος της «Κατάκτησης», ο Santa Anna δεν πείραξε τα γυναικόπαιδα των πολιορκημένων αλλά τα άφησε ελεύθερα. Η πτώση του «οχυρού» σκόρπισε τον πανικό στους Τεξανούς που άρχισαν μια άτακτη και συνεχή υποχώρηση που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως «the Runaway Scrape». Ο πανικός τελείωσε μετά από 45 μέρες όταν οι δυνάμεις του γαιοκτήμονα - στρατηγού Sam Houston κατατρόπωσαν το στρατό του Santa Anna στη μάχη του San Jacinto. Το Τέξας παρέμεινε ανεξάρτητο από το 1836 μέχρι το 1845 όποτε ενσωματώθηκε στις ΗΠΑ, κυρίως λόγω της αδυναμίας του να αντισταθεί στις εισβολές του μεξικάνικου στρατού. Αλλά και γιατί οι εξαιρετικά ανίκανοι διάδοχοι του Stephen Austin στην προεδρία της χώρας, το είχαν φέρει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.



Αριστερά, ο πρωτοπόρος Στέφεν Ώστιν στη μέση ο Σαμ Χιούστον
και δεξιά ο Στρατηγός Αντόνιο Λόπεζ ντε Σάντα Άννα

Εξαιρετικά δυνατές οι στιγμές που ο Manuel δείχνει στον Pat MacDonald τους τάφους των γονιών του και η στιγμή που ξαναβρίσκει το σκύλο του. Όπως επίσης άψογος ο κινηματογραφικός τρόπος με τον οποίο αποδίδεται η μονομαχία του Carson με τον Duggan.
Ακατανόητη ωστόσο είναι η προσθήκη στην ιστορία του χαρακτήρα Auguste Belmondo, ο οποίος θυμίζει κάπως το ρόλο του μουσικοδιδάσκαλου Δαβίδ στον Τελευταίο των Μοϊκανών. Ένας τόσο χρήσιμος για την πλοκή χαρακτήρας που ο Michael Mann τον έκοψε ευθύς αμέσως από το σενάριο της συγκλονιστικής ταινίας του πάνω στο βιβλίο του Fennimore Cooper. Αν ο Belmondo έχει την προέλευση του σε κάποιa νουβέλα ή ταινία western δεν μπόρεσα να την εντοπίσω…


Τα γεγονότα του Alamo μεταφέρθηκαν αρκετές φορές στην μεγάλη οθόνη. Πιο γνωστή είναι η ταινία του 1960 «Alamo» του John Wayne με τον ίδιο στο ρόλο του Davy Crockett, ενώ πιο πρόσφατη είναι η ομότιτλη παραγωγή του 2004 του John Lee Hancock, η οποία θεωρείται και η πιο ακριβής από ιστορικής άποψης.

Το μνημείο του Άλαμο, όπως είναι σήμερα


Ο Στέφεν Ώστιν, ο Σαμ Χιούστον και το Άλαμο σε γραμματόσημο


3Β: (ΑΤΙΤΛΗ)
Το κόμικς:
Ο ranger Pat MacDonald βρίσκεται στο λιμάνι του Τέξας, το Galveston, το 1838, δυο χρόνια μετά τη μάχη του San Jacinto. Ένας επιχειρηματίας με το όνομα Samuel Colt του ζητεί να τον οδηγήσει στο San Antonio, την έδρα των Rangers. Παρά την αρχική απροθυμία του MacDonald, ο Colt θα τον ακολουθήσει. Όταν μια ομάδα Comanche θα εφορμήσει εναντίον τους, ο Colt, θα αγνοήσει τις προτροπές σε φυγή του MacDonald, και θα βγάλει από την τσάντα του ένα νέο όπλο με το οποίο θα κατατροπώσει τους Ινδιάνους: το Colt 45.

Ο Σάμουελ Κολτ και η εφεύρεσή του

Παρατηρήσεις: Το Galveston (Καλβεστάν, το γράφει ο μεταφραστής, λες και είναι ισλαμική δημοκρατία!) υπήρξε πρωτεύουσα της Δημοκρατίας του Τέξας για ένα μικρό διάστημα το 1836.
Λόγω της νομοθεσίας για τις προμήθειες του αμερικανικού στρατού και των πολιτοφυλακών της Ένωσης, ο Samuel Colt συνάντησε πολλά προβλήματα στο να διαθέσει το ρεβόλβερ του εντός των ΗΠΑ. Έτσι οι Rangers του Texas (το Texas ενώθηκε με τις ΗΠΑ το 1845) και οι παραγγελίες τους τον έσωσαν από οικονομική καταστροφή. Kαι για όσους δεν το ξέρανε ο Pat MacDonald είναι ο πρώτος εκπρόσωπος του νόμου στην ιστορία του West που έπιασε στα χέρια του ένα σαρανταπεντάρι Colt!

Επάνω: Collana Rodeo 3 (Η πρώτη έκδοση της περιπέτειας)
Κάτω: Storia del West 5 (μεταγενέστερη έκδοση)

10 σχόλια:

  1. η κακοδαιμονία του Galveston στις ελληνικές μεταφράσεις έχει και άλλη μια εκδοχή. Το τεύχος του Μικρου Καουμπόυ που αντί να έχει τίτλο "O Ταχυδρόμος από το Γκάλβεστον" εμφανίστηκε με τίτλο στο εξώφυλλο "Ο ταχυδρόμος Γκάλβεστον"!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έξοχη κι αυτή η παρουσίαση! Τα συγχαρητήρια μου ξανά λοιπόν! Η παράθεση της "κακοδαιμονίας" στον τίτλο του τεύχους του Μικρού Καουμπόυ, ήταν άκρως ενδιαφέρουσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εύστοχη η παρατήρησή σου για τον Μικρό Κάου-μπόυ, Crazy Horse. Απλά (πέρα από την... κακοδαιμονία του Γκάλβεστον), να εξηγήσουμε γιατί έγινε αυτό: όταν άλλαξε το στήσιμο των εξωφύλλων του Μικρού Κάου-μπόυ και ο τίτλος της περιπέτειας έμπαινε πια στην χρωματιστή λωρίδα στο κάτω μέρος του εξωφύλλου, οι τίτλοι προσαρμόζονταν από τους συγγραφείς για να χωράνε εκεί. Όταν, όμως, άρχισε η επανέκδοση των παλιών περιπετειών (που στην πρώτη τους έκδοση είχαν συνήθως πολύ μεγάλους τίτλους), έπρεπε οι υπεύθυνοι να περικόπτουν όπως μπορούσαν τις λέξεις. Κάποιες φορές τους έβγαινε, κάποιες άλλες όχι.
    Έτσι, ενώ στο τεύχος 556 ο τίτλος στο εξώφυλλο γράφει "Ο ταχυδρόμος του Γκάλβεστον", στο 948 δεν χώραγε το "του" στην λωρίδα και εμφανίστηκε σαν τίτλος "Ο ταχυδρόμος Γκάλβεστον".
    Υπάρχουν πολλά παρόμοια... ατυχήματα σε επανεκδόσεις του Μικρού Κάου-μπόυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χωρίς να έχω ολοκληρώσει το διάβασμα της ιστορίας για πρώτη φορά (λείπουν και μερικά ακόμη τεύχη που τα περιμένω)με αναγκάζει αυτή η τρομερή παρουσίαση και ο πλούτος των παράπλευρων γεγονότων (αληθινών και μη) να ξαναγυρίσω πίσω και να δώ την ιστορία με άλλο μάτι. Τι να πω πια.
    Στο τέλος θα ξέρουμε καλύτερα κι από τους Αμερικάνους την ίδια τους την ιστορία.

    Φαντάζομαι από τώρα την έρευνα που θα έχεις κάνει για τον εμφύλιο και αναρωτιέμαι από τώρα αν το γνωστό ζευγάρι των νοτίων (τα 2 αδέλφια) που θα συγκρουστούν σε πολλά επεισόδια με τους ήρωες μας, είναι υπαρκτό! Δεν θέλω όμως να απαντηθεί εδώ. Θα περιμένω να το μάθω στην ώρα του για να διατηρηθεί και η αγωνία μου και το ενδιαφέρον μου ....

    Συγχαρητήρια και καλό ξημέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η αλήθεια είναι ότι, με θαυμασμό διαβάζω αυτήν την τρομερή παρουσίαση.
    Δυστυχώς μονάχα ένα τεύχος έχω από αυτήν την σειρά και αυτό το απέκτησα κατά τύχη πέρυσι.
    Εδώ στο far west, λίγα πράγματα έβρισκα βρίσκω και ακόμα λιγότερα θα βρίσκω.
    ΝΑ είστε καλά που μου προσφέρεται αυτές τις πληροφορίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μακάρι, φίλε Τζο, να καταφέρεις κάποια στιγμή να συμπληρώσεις ολόκληρη τη σειρά... Αξίζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αδυνάτώ να σας παρακολουθήσω καλοί μου φίλοι καθώς δεν έχω στην κατοχή μου ούτε ένα τεύχος και δεν έχω διαβάσει ποτέ την ιστορία, ωστόσο βγάζω το καπέλο μου με σεβασμό μπροστά στην έξοχη παρουσίαση και τα ουσιώδη σχόλιά σας. Εύγε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αν θέλεις aNwDyNoS, είμαι διατεθειμένος να σου δανείσω ολόκληρη τη σειρά για να την διαβάσεις! Αν θέλεις, ξεκινάω να σου φέρνω μέσα στις επόμενες μέρες!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η παρουσιαση της σειρας ειναι αληθινο στολιδι, που κοσμει το blog! Μπραβο! Να πουμε εδω, πως ο Κροκετ εχει τα χαρκτηριστικα του Τζον Γουαιην- ενδεικτικο, ισως, της προσοχης και της μελετης των δημιουργων για ενα πειστικο αποτελεσμα. Το σχεδιο στα τεσσερα πρωτα τευχη ειναι απλο, στοιχειωδες, γοητευτικο και τελικα ιδιαιτερα ισχυρο! Επιτομη του υφους της "Ιταλικης σχολης" Προσωπικα μπαινω σε σκεψεις: Θα μπορεσουμε ποτε να φτιαξουμε κατι τοσο καλο εδω στην Ελλαδα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Με δεδομένο ότι στην Ελλάδα ποτέ δεν δημιουργήθηκε μια συγκεκριμένη "σχολή", ή ένα συγκεκριμένο ρεύμα που να ακολουθηθεί από την πλειονότητα των Ελλήνων σχεδιαστών, αυτό που λες μάλλον θεωρείται απίθανο. Ακόμα και την "χρυσή εποχή" για τα ελληνικά περιοδικά του είδους, δεν είχαμε παρά ελάχιστα δείγματα καθαρά ελληνικών κόμικς, ενώ ο κάθε σχεδιαστής είχε ένα διαφορετικό, ξεκάθαρα προσωπικό στυλ (κορυφαίοι βέβαια ανάμεσά τους οι Βύρων Απτόσογλου και Θέμος Ανδρεόπουλος). Για τους σύγχρονούς μας σχεδιαστές δεν μπορούμε να έχουμε ξεκάθαρη άποψη καθώς οι περισσότεροι αναλώνονται σε προχειροδουλειές και "εύκολα" σχέδια. Υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις, βέβαια, όμως είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορούν επί της παρούσης να οργανωθούν τόσο επαγγελματικές δουλειές όπως μια μεγάλη ιστορική σειρά σαν την "Κατάκτηση".
    Να μην ξεχάσω, βέβαια, να σε ευχαριστήσω και για τα καλά σου λόγια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...